Leven in armoede blijft voor velen gelukkig een ver-van-mijn-bed-show. Helaas is het voor 10% van alle gezinnen een dagelijkse realiteit. In een aantal kuststeden gaat het zelfs over 1 kind op 4. Ondanks het feit dat we over een van de beste sociale zekerheidssystemen ter wereld beschikken, slagen we er niet in om dit maatschappelijk probleem op te lossen.
Gezinnen en kinderen in armoede kan je niet over een kam scheren. In de publieke opinie leven verschillende clichés. “Armen zijn profiteurs. Het is hun eigen schuld. Dat ze gaan werken.” De veralgemeningen zijn legio. Uiteraard zijn er altijd mensen die er de kantjes vanaf lopen. Armoede kan echter iedereen overkomen. We zien steeds meer werkende, alleenstaande ouders in de cirkel van armoede belanden. Ook mensen die na de sluiting van een bedrijf of door langdurige ziekte moeten terugvallen op een uitkering, rollen in deze situatie. In onze diverse organisaties zien we dagelijks de harde impact van armoede op kinderen en ouders.
Armoede is veel meer dan het gebrek aan voldoende inkomen. Het zet een uitsluitingssysteem in gang. Beeld je in dat je als ouder alleen valt met één enkel loon om in je behoeften te voorzien. Je betaalt je huur of je hypotheek, je vaste lasten en allerlei andere facturen. Dan blijft er nog weinig over om als ouder je kind kansen te geven. Ze kunnen niet naar een sportclub. Daguitstappen en reizen zijn quasi onmogelijk. Bezoeken aan de huisdokter, de tandarts of de oogarts worden op de lange baan geschoven, met alle gevolgen van dien. Gezinnen sluiten zich af van hun omgeving. Ze gaan bijvoorbeeld niet meer naar oudercontacten op school. Daar wacht immers de confrontatie met onbetaalde schoolfacturen. Kinderen uit deze gezinnen lopen dus heel wat mogelijkheden mis en starten met een achterstand aan hun leven.
Een aantal van deze gezinnen kunnen tijdelijk rekenen op hulp van familie of vrienden. Het kent echter ook zijn grenzen. De echte oplossing ligt in het vinden van werk, het volgen van een opleiding, betaalbare woningen betrekken en voorzien in bereikbare en betaalbare voor- en naschoolse opvang.
Helaas zien we dat voor velen de aangeboden jobs niet te combineren zijn met de zorg voor hun kinderen. Het gaat veelal om werk op onregelmatige of ongewone uren. Er is in de reguliere kinderopvang nauwelijks plaats voor tweeverdieners met gewone uren, laat staat voor ouders die geconfronteerd worden met nachtshiften e.d.
Daarnaast is er het probleem van mobiliteit. Om op het werk te geraken is er nood aan eigen vervoer. Wanneer je dicht bij huis werkt, kan je nog fietsen. Helaas dienen de meeste jobs zich op een redelijke afstand aan en dan dringt een auto of brommer zich op. Ook het openbaar vervoer is niet goedkoop en bovendien niet op alle uren van de dag beschikbaar.
Armoede is dus een complex probleem dat een individuele aanpak vereist. Hulpverleners dienen rekening te houden met schaamtegevoel van deze ouders en hun vrees om de zeggenschap over hun gezin te verliezen.
Met onze diverse organisaties ijveren we dag na dag om deze gezinnen stap voor stap vooruit te helpen, op hun tempo en met respect voor hun keuzes. Steun is bij ons meer dan welkom. Alles van kledij tot speelgoed, luiers en meubilair is bij ons welkom. Wat voor sommigen overschot is, hebben onze gezinnen broodnodig. Meer informatie over armoede en mogelijkheden tot steun vind je op www.ckgkapoentje.be.